Het idee voor deze reis naar het Zuidereiland begon met een flinke dosis groepsdruk. We hadden een nieuw werkvoertuig nodig en John en ik (George) besloten dat dit een goede was, zij het zeer onpraktisch vanwege de locatie en het feit dat het niet startte. Echter, na een paar dagen van groepsdruk waren we allemaal op weg naar Balclutha om een Toyota Landcruiser op te halen. Uitgerust met een scala aan buitensportuitrusting arriveerden we in Queenstown als een zeer blije groep. De eerste dag werd offroad doorgebracht; de volgende dag werd doorgebracht bij de monteur. Toen waren we op weg!
Onze eerste stop was een paar nachten in de Dobson Valley. Het was een rit van 1,5 uur vanaf het einde van de weg en we waren allemaal in een goede stemming. Het was donker, dus we wisten niet wat we zouden aantreffen als we wakker werden, maar 's ochtends waren we overweldigd door de schoonheid van de Zuidelijke Alpen, die me nooit ophouden te verbazen.
Station Hut - Onze basis voor de eerste paar dagen. Van hieruit verkenden we de vallei en gingen we naar de toppen. Sam slaagde erin om een Thar voor ons te schieten, die nu in worstjes in de werkvriezer ligt. We brachten de dagen door met het verkennen van de vallei, het bouwen van grote kampvuren en gewoon wat rondhangen. Buiten bereik zijn is altijd een zegen in vermomming.
Toen gingen we kamperen in Kaikoura, wat een van de meest geweldige heldere nachten was die we onder de sterren doorbrachten. Het vuur was aangestoken, marshmallows werden geroosterd en verhalen werden verteld terwijl we allemaal in onze slaapzakken in slaap vielen, uitkijkend naar een surf in de ochtend. Dit was tot ongeveer 2 uur 's nachts, toen we wakker werden door een huilende zuidelijke wind die over het strand waaide, de surfplanken een paar honderd meter verderop het strand blies en ons gezichten met zand bedekte. De foto's lijken idyllisch, maar dat was het verre van. Ik denk niet dat we die nacht veel geslapen hebben en de surf in de ochtend was zo verwoest door de storm dat we niet veel te surfen hadden, dus gingen we verder langs de kust.
Sam werkte vroeger op een zalmboerderij in Twizel en kent de kneepjes van het vissen in de kanalen als zijn broekzak. We stopten bij het kanaal, niet wetende wat ons te wachten stond. Ik moet toegeven dat ik veel vertrouwen had in Sam's visvaardigheden en voor we het wisten, waren we onderweg met een paar zalmen.
Nu is het terug naar de werkplaats na een van de leukste weken die we dit jaar allemaal hebben gehad, met goede vibes, veel lachen, blunders en spelletjes steen, papier, schaar. Er is sindsdien veel tijd besteed aan Trademe, op zoek naar andere voertuigen die we het land in kunnen rijden.
